Muze duwde triomfantelijk het bubbelende frambozendrankje in mijn handen en kuste me vol op de mond. Ze hopte van het ene naar het andere been terwijl ik mijn cadeautje opende en in een lachstuip bijna van de zetel viel.
Het scheermesje en de talloze vormpjes rolden van mijn schoot.
“Ik mis een beetje een vaste hand, maar dit ga ik zéker eens uitproberen”
“Zolang je mij het resultaat komt tonen, blijf ik je fan.”
Een zacht geklop deed ons ophouden met keuvelen en een even zachte Samantha kuste ons verleidelijk. De fles wijn die ze meehad, maakten we soldaat nog voor Hebbeding erbij kwam zitten.
Muze sprong op en Samantha en ik maakten ons klaar voor een wederom extravagante begroeting en wat klef gezwets, maar waren verrast toen Muze Hebbeding gewoon voorbij liep en een karton uit haar bureauschuif toverde. Na haar laatste examen was ze door een creatieve bui overvallen en had ze enerzijds een drankspel en anderzijds een stripspel verzwolgen naar éen groot bachannaal van temptationdobbelstenen, shotglaasjes en truth or dare-kaartjes.
Hebbeding schoof dan maar bij, schonk zichzelf een Duvel in en aanschouwde zijn harem. Ik bestudeerde het spelbord en werd een beetje verlegen van de overduidelijke moeite die Muze erin had gestoken. Ze had me door.
“Geloof me, zo’n eerbetoon heb je nog nooit gezien. Je zal ons zeker niet vergeten de komende tien weken.”
Ik wilde bijna – emo troef – antwoorden dat ik hen de komende tien decennia niet zou vergeten, maar het spel vereiste een niet-preutse, hippe houding. Ik wist met mijzelf nauwelijks raad.
Het ijs smolt snel toen de eerste dobbelstenen rolden en de lippen regelmatig bevochtiging nodig hadden. Muze en ik wisselden kleedjes uit, wat Hebbeding niet zo erg vond, net zomin als zijn voetmassage die mij werd opgedragen door zo’n verwenselijk kaartje.
De flessen vodka en martini waren leeg. Samantha trok lichtjes beschonken de deur achter zich dicht terwijl Muze, Hebbeding en ik nog even verder flirtten met de grenzen van de lust. Als afsluiter bleek Frasier in een zatte bui duizendmaal grappiger dan hij nuchter is.
Ik werd lieflijk gewekt door Hebbeding. Ik greep naar de fles water en voelde mijn maaginhoud op zoek gaan naar de buitenwereld. Ik onderdrukte de queeste met een grote slok. Ik kuste Muze die met haar slaapkop van onder de lakens tuurde en wandelde het Gent van half 9 ’s morgens in.
Ik had namelijk een mondeling examen Frans af te leggen. Mijn hoofd bonkte een beetje en de onderweg gekochte croissants lagen als prefabwoningen op mijn maag.
Bij nader inzien verliep alles behoorlijk vlot, en ik slaagde erin het kokhalzen te onderdrukken tot de lector naar mijn rechterborst greep en mijn kleedje een beetje naar beneden schoof. Een buitensporige alcoholstift-tatoo aanschouwde de flikkerende tl-lichten.
I ❤ Samantha
Ze keek me even vreemd aan en nu ze mijn wallen van dichtbij bekeek, begreep ze hoe de vork in de steel zat.
"Vous n’auriez pas dû fêter jusqu’au point que vous ne sauriez plus rien le jour après…"
Samen met een valse grijns zag ik de 9 verschijnen.
Ik geef toe, het was een beetje onverantwoord van me, maar ik moest echt afscheid nemen van mijn vrienden. U merkt, beste lezer, dat uw nederige pennenvriendin de Gentse bodem even verlaat. De komende tien weken breng ik door aan de andere kant van de wereld, knal op de evenaar, in Suriname. Mijn stage alginds wordt een pareltje, en ik beloof u mijn blogje ook te onderhouden terwijl ik daar de knolgewassen van mij af probeer te slaan.
Bekijk gerust mijn Surinameblogje (pas interessant vanaf volgende week)
My Little Phony Archief 