Jailbait

Misschien ben ik van de oude stempel. Ik ben gebloemd uit een generatie die met een grote fuck you naar de wereld keek. Volwassen zijn was niet het Begeerde Goed. We wilden niet met onze neus op de rottende feiten die onze toekomst waren, gedrukt worden. We droegen bekladde Eastpakrugzakken, Killah Babe broeken die tot aan de knieën doorweekt waren bij de minste bui en slenterden rond in sk8schoenen met felgekleurde veters. Greenday was nog niet aan een comeback toe en een douchende papa was de enige vent die we tot dan toe naakt hadden gezien.

Maar nu word ik onder de voeten gelopen door Geile Huppelkutten (in’t West-Vlaams een perfecte alliteratie). Ze zijn praktisch net van de tiet en zoeken al een alternatief om hun zuigreflex op de oefenen. En die vinden ze. Bij Onze Mannen. Je kan het hen niet kwalijk nemen. Niemand is tegen ze opgewassen. Zelfs ik betrap mijzelf op een occasionele staarsessie als zo’n wulpse leeuwin mijn pad kruist. Gehuld in een strakke skinny jeans (zo van die broeken die enkel voor 14 tot 18-jarigen ontworpen zijn blijkbaar, want mijn heupen schreeuwen na anderhalf uur om vers bloed), op torenhoge hakken en de haren schijnbaar argeloos opgestoken maar uiterst doeltreffend om te grijpen tijdens een sessie doggy style.

Ze hebben het piekfijn uitgedokterd, deze jailbaitnymfomanen. Ze walsen onze feestjes binnen en winden (al dan niet prille) twintigers rond hun hoerenroodgelakte vinger. En mijn generatie vrouwen (al zit er maximaal een leeftijdsverschil van acht jaar tussen), die grootgebracht zijn met de normen en waarden die preken over zelfrespect en haar op je tanden, kunnen enkel machteloos toekijken. Terwijl wij hen een pint willen trakteren (zo feministisch zijn we wel), trakteren zij onze mannen op een degoutant diepe cleavage en een onzichtbare, maar zeer leesbare “easy”-stempel op hun voorhoofd.

Het is een onbegonnen strijd. We kunnen enkel wachten tot de opposite sex zijn verstand terugkrijgt, nadat ze inzien dat deze Sesamstraatsletjes er zelf geen hebben. Op het einde van de rit winnen wij wel. Niet omdat we braaf en frigide zijn. Integendeel. Maar we hebben tenminste een persoonlijkheid. En met een beetje chance: aan het tempo dat zijn hun benen spreiden, ben ik op mijn dertigste nog tight as a baby in tegenstelling tot hun verlepte flamoes.

Dus meisjes, stop met de clips van 50 Cent als toonvoorbeeld van klasse te zien. Gaven ze mij 500 dollar per uur, ik stond daar ook in een gouden bikini rond een paal te draaien. Maar de kans is klein dat ze in mijn curves een goudmijn herkennen, noch in die van u. Dus probeer het eens met een gesprek, charme en een portie geflirt on the side. Het loont waarschijnlijk de moeite. En zie dit niet als een goede raad, maar een waarschuwing. We hebben nog wel wat grof geschut achter de hand.